Płyty gipsowe są jednym z najczęściej stosowanych materiałów do budowy i wykończenia ścian wewnętrznych. Są lekkie, łatwe w montażu i dają wiele możliwości aranżacyjnych. Jednak aby uzyskać idealnie gładką i estetyczną powierzchnię, nie wystarczy tylko przykręcić płyt do konstrukcji. Trzeba również zadbać o odpowiednie szpachlowanie łączeń i ubytków, a także o malowanie lub tapetowanie ścian.

Istnieją dwie metody szpachlowania płyt gipsowych: szpachlowanie tylko łączeń i ubytków oraz szpachlowanie całych płyt. Każda z nich ma swoje wady i zalety, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze sposobu wykończenia ścian. W tym artykule porównamy obie metody pod względem czasu, kosztu, trwałości i efektu końcowego.

Szpachlowanie to proces dość brudny. Podjęcie dobrej decyzji na etapie wykańczania domu może zaoszczędzić przykrych niespodzianek i kosztów w przyszłości.

Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków

Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków polega na nałożeniu mieszanki szpachlowej tylko na miejsca, gdzie łączą się płyty gipsowe lub gdzie występują dziury lub nierówności. Jest to najprostsza i najtańsza metoda szpachlowania, która wymaga najmniej materiałów i narzędzi. Nie trzeba szpachlować całych płyt, co znacznie skraca czas pracy i zmniejsza ilość odpadów.

Szpachlowanie płyt tylko w miejscach łączeń zalecamy dla pomieszczeń, w których światło słoneczne nie będzie miało szansy oświetlić ścian.

Zalety tej metody to:

• Oszczędność czasu. Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków zajmuje znacznie mniej czasu niż szpachlowanie całych płyt. Nie trzeba nakładać kilku warstw szpachli na całą powierzchnię, co skraca czas schnięcia i szlifowania.

• Oszczędność kosztów. Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków wymaga znacznie mniej materiałów niż szpachlowanie całych płyt. Nie trzeba kupować dużej ilości szpachli, która często jest droga i ma krótki termin ważności. Nie trzeba też kupować dodatkowych narzędzi, takich jak wałki czy szczotki.

• Oszczędność miejsca. Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków nie generuje dużo odpadów, które trzeba potem utylizować. Nie trzeba też przechowywać dużej ilości materiałów i narzędzi, które zajmują miejsce.

Wady tej metody to:

• Trudniejsza naprawa. Z powodu różnicy w strukturze części płyty nieszpachlowanej i części szpachlowanej, naprawiane miejsce może być widoczne pod farbą.

• Niska jakość. Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków nie gwarantuje idealnie gładkiej i równej powierzchni, która jest pożądana przy wykończeniu ścian. Szpachla może tworzyć nierówności, smugi lub prześwity, które będą widoczne pod warstwą farby lub tapety.

Szpachlowanie całych płyt

Szpachlowanie całych płyt polega na nałożeniu mieszanki szpachlowej na całą powierzchnię płyty gipsowej, nie tylko na łączenia i ubytki. Jest to bardziej zaawansowana i droższa metoda szpachlowania, która wymaga więcej materiałów i narzędzi. Trzeba szpachlować całe płyty, co znacznie wydłuża czas pracy i zwiększa ilość odpadów.

Zalety tej metody to:

• Wysoka trwałość. Szpachlowanie całych płyt zapewnia wysoką trwałość powierzchni, która jest odporna na uszkodzenia mechaniczne lub wilgoć. Szpachla chroni płyty gipsowe przed zniszczeniem i przedłuża ich żywotność.

• Wysoka jakość. Szpachlowanie całych płyt gwarantuje idealnie gładką i równą powierzchnię, która jest pożądana przy wykończeniu ścian. Szpachla nie tworzy nierówności, smug ani prześwitów, które mogłyby być widoczne pod warstwą farby lub tapety.

• Łatwiejsza naprawa. Płyty szpachlowane po całości jest łatwiej naprawić.

Wady tej metody to:

• Duży nakład czasu. Szpachlowanie całych płyt zajmuje znacznie więcej czasu niż szpachlowanie tylko łączeń i ubytków. Trzeba nakładać kilka warstw szpachli na całą powierzchnię, co wydłuża czas schnięcia i szlifowania.

• Większe koszty. Szpachlowanie całych płyt wymaga znacznie więcej materiałów niż szpachlowanie tylko łączeń i ubytków. Trzeba kupować dużą ilość szpachli, która często jest droga i ma krótki termin ważności. Trzeba też kupować dodatkowe narzędzia, takie jak wałki czy szczotki.

• Duży nakład miejsca. Szpachlowanie całych płyt generuje dużo odpadów, które trzeba potem utylizować. Trzeba też przechowywać dużą ilość materiałów i narzędzi, które zajmują miejsce.

W końcu jak, szpachlować po całości czy tylko łączenia?

Szpachlowanie płyt gipsowych jest niezbędnym etapem przy wykończeniu ścian wewnętrznych. Istnieją dwie główne metody szpachlowania: szpachlowanie tylko łączeń i ubytków oraz szpachlowanie całych płyt. Każda z nich ma swoje wady i zalety, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze sposobu wykończenia ścian.

Szpachlowanie tylko łączeń i ubytków jest prostsze, tańsze i szybsze, ale niesie ze sobą ryzyko pęknięć, niskiej trwałości i niskiej jakości powierzchni.

Szpachlowanie całych płyt jest trudniejsze, droższe i dłuższe, ale zapewnia brak pęknięć, wysoką trwałość i wysoką jakość powierzchni.

Wybór metody szpachlowania zależy od indywidualnych preferencji, budżetu i oczekiwań co do efektu końcowego. W pomieszczeniach oświetlanych tradycyjną wiszącą pod sufitem lampą szpachlowanie tylko łączeń wystarczy. Wszędzie tam gdzie światło jest elementem wystroju wnętrza, warto szpachlować całe płyty.